Het ‘nieuwe ritme’ zit er bijna in. Na drie weken werken, kinderen op tijd naar voetbaltrainingen brengen, lessen voorbereiden, Right To Play promoten, fietsen en kijken hoe 26 uur in 24 uur passen, begin ik het gevoel te krijgen dat er balans begint te komen. En dat is mooi, want die balans wordt aardig aan het wankelen gebracht als ik alles, wat op FaceBook voorbij komt, moet geloven.

Soms bijt ik mijn tong eraf. Soms sta ik op het punt, om een reactie te sturen. Soms zet ik zelf maar gewoon een positieve quote op, of deel ik een filmpje. Maar mijn emmertje is aardig vol gelopen en het moment daar, dat ik even moet spuien. En dat doe ik op mijn eigen manier … Sorry!

Beste Henk en Ingrid,

Bedankt voor jullie ongezouten mening over Nederland, moslims, Ajax, Feijenoord, Zwarte Piet, vluchtelingen, politici, Europa, vrachtwagenchauffeurs, Marokkanen, buren, politie, Turken, studenten, de bondscoach, Polen en werkgevers. Ik heb het allemaal gelezen en weet nu een stuk beter hoe de wereld in elkaar steekt en wat er zou moeten gebeuren om het beter te maken. Bedankt ook voor de heldere argumentaties en vooral … dat jullie dat zonder spelfouten de wereld insturen. Stel je voor dat ons belangrijkste cultuurgoed (de Nederlandse taal) verloren zou gaan. 

Fijn dat jullie een duidelijke keuze hebben gemaakt en je persoonlijk inzetten voor al die Nederlanders die het heel slecht hebben in dit land. Dat is een geruststellende gedachte. Zo kan ik me, met een goed gevoel in blijven zetten voor de doelen die ik daarnaast belangrijk vind. Samen helpen we iedereen!

Ik ben blij dat jullie, net als ik, snappen dat we allemaal wat moeten inleveren om iedereen het geluk te geven wat we zelf ervaren. Dat jullie snappen, dat als je één vinger naar een ander wijst, er drie op jezelf gericht zijn. Jullie wachten gelukkig niet op die ene politicus, die ene leider, die straks alles gaat veranderen en het beter gaat maken. Gelukkig denken jullie zelf na en nemen jullie zelf de initiatieven die nodig zijn. Da’s fijn! In je eentje lukt het namelijk niet. We verdelen de taken gewoon en de hele wereld wordt er een beetje mooier van! 

Dat is ook precies wat ik mijn kinderen wil meegeven. Je moet het met elkaar doen, niet tegen elkaar. Tegen elkaar is leuk in een (voetbal)wedstrijdje, maar dan aan het einde wel samen wat drinken en genieten. Wedstrijdjes worden namelijk een stuk minder leuk, als niemand meer wil meedoen. 

En jullie weten net als ik, dat open staan voor een ander tot heel mooie dingen kan leiden. Stel je voor dat onze voorouders onze grenzen hadden dichtgegooid, of zich vast hadden gehouden aan hun ‘eigen cultuur’ en gedachtegoed. Dan hadden we nooit kunnen genieten van een broodje shoarma, hadden vrouwen geen stemrecht en was kinderarbeid nog de normaalste zaak van de wereld. Om maar een paar dingen te noemen.

Ik ben zo blij dat het jullie het spreekwoord: zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten, kennen. Dat jullie begrijpen dat, als je ‘gasten’ per definitie als profiteurs ziet, dat meer over jezelf zegt, dan over een ander. Bovendien ben ik zo blij dat jullie zelf geen blinde vlekken hebben. Dat jullie perfect weten, hoe je je in het buitenland als gast moet gedragen en bijvoorbeeld geen cultuurgoed van anderen sloopt, of met zijn allen in een eeuwenoude fontein pist vlak voor een voetbalwedstrijd. Dat jullie na een popfestival netjes al je rommel opruimen en in de prullenbak gooien en je natuurlijk altijd aan de verkeersregels houden.

Ik ben echt blij met die opbouwende kritiek en mentaliteit. Het sterkt me, om me in mijn werk nog harder te maken voor de rechten van iedereen. En me, naast mijn werk, in te blijven zetten voor de volwassenen van morgen. Opdat zij die wereld vol compassie en medemenselijkheid kunnen leiden. Beste Henk en Ingrid, nogmaals bedankt voor jullie wijze inzichten.

Groet, Wilco

P.S. 1
Deze week mag ik 9,05 Euro overmaken naar Right To Play. Daarmee staat de teller dit jaar op 241 kinderen, die door sport en spel een betere toekomst gaan krijgen!

P.S. 2
Morgen ga ik wat extra kilometers fietsen maken. Ik zou eigenlijk alleen de Gerrie Knetemann Classic (160 km) gaan fietsen; start bij het Olympisch Stadion. Maar om wat extra geld in het laatje te brengen voor die mooiere wereld, heb ik besloten om niet met de auto, maar op de fiets naar Amsterdam te gaan. Zo wordt het echt een interessante fietstochtje door dit prachtige, gastvrije land!