Dat heb ik weer. Wil ik uiterst relaxed van een rustig, kabbelend weekend genieten, word ik genomineerd voor de ‘zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder-tag‘. Myriam, mijn trouwe blogvolger -van tussen Antwerpen en Koksijde- heeft me hiervoor getagd. Zij schrijft bijna dagelijks een blogje voor haar ‘bubbels’ onder het pseudoniem Bubbliciously me. Sinds ik in mijn jeugd een tijdje in België gewoond heb -in Poppel om precies te zijn- heb ik toch een zwak voor onze zuiderburen. Als ik dan een opdracht krijg met de titel van een Nederlands liedje uit 1971, tja dan neem ik die uitdaging toch graag aan! Al had die tag van mij ook vernoemd mogen worden naar een ander chanson van Ramses. Klik op de onderstaande foto om dát lied als achtergrondmuziek te draaien bij het lezen.

Zing: Wanneer zing je?
Ik zing niet zoveel in het openbaar. Dat is voor iedereen beter. Dat besef is overigens niet vanzelf gekomen. Mijn directe omgeving heeft mijn leven lang verwoede pogingen ondernomen om me dat tactisch (en minder tactisch) duidelijk te maken. Echter omdat ik lastig te overtuigen en een doorzetter ben, heeft het toch geleid tot een aantal hoogtepunten in mijn muzikale carrière. Hier de opsomming:

• Volgens mijn moeder was ik op driejarige leeftijd al een groot fan van Franse muziek en blèrde ik mee met Les Poppy’s. Non, non, rien n’a changé … met bijbehorende danspasjes bezorgde me alle aandacht tijdens familiefeestjes.
• Bij de weeksluiting op de lagere school wilde ik ook altijd graag zingen. De lieve juf bij wie ik toen in de klas zat, vond echter dat ik nóg beter op de melodica kon spelen; geen Voice of Holland dus, helaas! En ook geen X-factor trouwens.
• Later toen ik al groot en leraar was, heb ik ooit nog een rolletje gehad in de (school)musical Grease en mocht ik ‘Sandy‘ (solo) zingen … alleen die hoge toon, hè. Gelukkig kon ik dat met een gevoelige en emotionele snik in m’n stem wegslikken.
• Tegenwoordig zing ik eigenlijk alleen nog maar op de fiets … en dan vooral op stukken dat er veel weiland en weinig mensen te zien zijn. Wat ik graag zing? Heel verschillend, maar Guus Meeuwis en Acda en De Munnik staan hoog op mijn lijst. Tophits: Brabant, Dat komt door jou, Het regen zonnestralen …

Vecht: Beschrijf de (laatste) keer dat je hebt gevochten voor jezelf of een ander?
Hmzz, genant onderwerp. Ik ben geen vechter, daar had ik vroeger een broer(tje) voor. Ik was namelijk van de ruzies veroorzaken en hij zorgde er dan voor dat het handgemeen in ons voordeel werd beslecht. Echter greep hij pas in, als hij zijn zijn bril en jas had afgegeven aan een vriendje. Anders kwam mama erachter dat hij weer eens gevochten had. Natuurlijk waren er ook momenten dat mijn broertje er niet bij was om voor me op te komen. Sinds bijna niemand mijn blogjes leest, kan ik best een keer ‘uit de school klappen.’
Ik zat in 3 Havo toen ik samen met Benno -mijn beste vriend- m’n boterhammetjes zat te eten bij de C-vleugel van het Newman College in Breda. Een grote jongen uit 6 VWO zat iemand uit de brugklas te treiteren. Echt op een gemene manier. Toen hij die jongen op een gegeven moment ook echt een klap verkocht, knapte er iets in mijn hoofd. Ik stond op, voelde me sterker dan ooit en liep op de gast uit 6 VWO af en zei: ‘Doe eens normaal, joh! Dat moet je eens bij mij proberen!’ En inderdaad, nog voor ik goed en wel was uitgesproken, ging hij op mijn voorstel in en sloeg me in één klap tegen de grond. Schade: een gigantisch blauw oog, een gekrenkt ego en … twee jaar imago schade. Voor mij een reden om zonder grote mond goed mijn best te blijven doen op school en snel af te studeren.

Huil: Ben je snel geëmotioneerd?
Ja! Ik ben een jankerd. Vooral als kinderen onrecht aangedaan wordt, of hen iets ergs overkomt. Ik schreef daar al eens over in mijn blog Bergen verzetten. Ik kan echter ook in janken uitbarsten als er iets moois plaatsvindt. Ik kan janken als het Wilhelmus klinkt voor Epke op de Olympische Spelen, als Nikki na jaren zwoegen als eerste over de meet komt in Parijs-Roubaix. Maar ook als in een kringgesprek twee kinderen -die nog geen half uur daarvoor elkaars bloed wel konden drinken- in het bijzijn van iedereen sorry durven te zeggen en elkaar omhelzen.

Bid: Hoe uit jij jouw spiritualiteit en waar geloof jij in?
Ik ben katholiek opgevoed. Vroeger durfde ik dat nog trots te zeggen, tegenwoordig moet je daar een stuk voorzichtiger mee zijn. Ik weet nog heel goed dat in de tweede klas -ik was toen 6 jaar oud- meneer pastoor op school verhalen kwam vertellen over Jezus. Ik hing aan zijn lippen. Een man die over water kon lopen, wonderen verrichtte en uit de dood kon opstaan. Wat geweldig! Pas later, toen ik meer leerde over de metaforen, het eerste Concilie van Nicea, machtsmisbruik en de vreselijkste regels die de kerk oplegt uit naam van het geloof, ben ik er anders in gaan staan. Ik geloof nu in het goede van de mens. Ik geloof ook dat het goede uiteindelijk boven komt drijven. Ik geloof dat we het samen moeten doen; met elkaar en niet tegen elkaar. Ik geloof niet in Christenen, Europeanen, Boeddhisten, Nederlanders, Europeanen, Ajacieden, Moslims, Legioenen, Joden, enzovoorts … Ik geloof niet in mensen die een vijand, of zondebok nodig hebben om zichzelf te kunnen zijn. Ik geloof in mensen en wereldburgers. Ik ben een idealist en hemelfietser … en ik ben ongelooflijk er trots op.

Lach: Wie maakt jou aan het lachen?
Wat mij betreft ligt de humor op straat. Ik zie in heel veel dingen, iets om te lachen.

• Ik hou ervan om dieren en mensen ondertiteling te geven in mijn hoofd. Heel vaak loopt dan er een stemmetje mee in mijn hoofd.
• Ik ben daarbij ook een beelddenker. Ik zie het voor me. Mijn moeder heeft dat ook en wij zijn dan ook vaak de enige twee die om een bepaalde situatie helemaal in een deuk kunnen liggen. Als we merken, dat de rest van het gezelschap helemaal niet snapt waarom we lachen, is dat reden om nog harder te lachen. Tot huilen aan toe zelfs.
• Ik kan ook ongelooflijk lachen om taalgrapjes. De website www.taalvoutjes.nl vind ik hilarisch.
• Verder houd ik ervan om ‘om te denken’, dus van problemen kansen te maken. Humor helpt daarbij. Humor relativeert. Vraag mij niet of het glas half leeg is, ook niet of het half vol is … vraag aan mij waar de kraan is.
• Mijn kinderen maken soms ook opmerkingen, die ik echt onbetaalbaar vind. Sibe was een jaar of vier toen hij huilend naar beneden kwam en tegen ons zei: ‘Papa, mama, ik ben mijn broertje kwijt … en hij heet Jelle!’ Sorry, maar dan kun je me wegdragen.
• Verder ben ik ook iemand die heel hard lacht om zijn eigen grapjes, maar dat hadden jullie vast al door.

Werk: Werk je om te leven of leef je om te werken?
Beide. Ik zou niet zonder werk kunnen. Ik moet het verschil kunnen maken voor mezelf en voor anderen. Ik heb al van alles ‘uitgeprobeerd’, maar kom toch steeds weer terug in het vak dat ik ooit uit passie heb gekozen. Ik vind het heerlijk om voor kinderen het verschil te kunnen maken. Om ze een stapje verder te brengen in de grote wereld. Mocht ik ooit zoveel geld verdienen in een loterij, dat werken voor geld niet nodig is, dan nog zou ik dat verschil willen blijven maken. Stilzitten is echt niks voor mij!

Bewonder: Wie bewonder jij? En waarom?
Ik bewonder mensen die het beste uit zichzelf en anderen halen. Mensen die anderen laten lachen, genieten, nadenken. Mensen die staan voor hun idealen en daar offers voor willen laten. Mensen die tegen de stroom in durven te zwemmen op zoek naar iets moois en nieuws. Mensen die snappen dat het niet gaat, om meer geld verdienen ten koste van anderen, maar mooier maken omwille van ieders belang. Mensen die met respect voor mens, dier en aarde opkomen voor hun idealen. Mensen die zichzelf ter discussie willen stellen, die openlijk durven te twijfelen. Ik bewonder Malala, de man die voor de tank ging staan op het plein van de Hemelse Vrede, Rosa Parks, al die mensen die ik ontmoet heb en werken voor hun goede doelen, Nkosi Johnson en alle Nelson Mandela’s, Desmond Tutu’s en moeder Theresa’s van deze wereld.

Ik wil de ‘zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder-tag‘ doorgeven aan Weejeewee. Alleen als je wilt hoor … anders mag je ook denken: ‘Laat me …’

groet, Wilco