Het is dinsdagmiddag 31 maart en ik sta in de keuken 34 eieren te koken. Is dit de voorbereiding van een 1 april grap, waarbij ik stiekem naar Barneveld rijd en in de eerste de beste plofkip legbatterij de ‘vers’ gelegde eieren vervang voor gekookte exemplaren? Laat ik dat maar niet doen. Ik heb in die regionen bij een vossenjacht al eens verkleed als kip rondgelopen. Dat werd een soort eenmans … uhh eenkipsactie tegen plofkippen. De plaatselijke poelier was echter niet gecharmeerd van mijn protestleuzen bij zijn gebraden ‘chickies’ en wilde me hoogstpersoonlijk aan ’t spit te rijgen. Ik heb als een kip zonder kop door het centrum moeten lopen om het vege lijf redden.

Ik ben blij dat de Quest een artikel heeft gepubliceerd, dat het een fabeltje is dat eieren eten potentie verhogend werkt. Dan hoef ik dát ook niet nader te verklaren, of me er verder over uit te laten. Er bestaat wel zoiets als een ‘eieren dieet’, waardoor je geen honger gevoel krijgt en snel afvalt. Maar als ik al een dieet zou kiezen met eieren, dan toch op zijn minst eentje waar het om chocolade paaseitjes gaat 😉 !

Nee, de reden waarom ik in de keuken in gevecht ben met een kleine drie dozijn eieren, is omdat ik vergeetachtig ben geworden. Ik hoor jullie denken: ‘Helpt eieren eten tegen geheugenverlies? Is dit een revolutionaire methode om Alzheimer tegen te gaan? Kan ik mijn geheugen verbeteren door elke dag een eitje of vier te tikken?’ Het antwoord is volmondig: ‘Nee!’

Sinds anderhalve week heb ik weer een ouderwets ‘druk bestaan’:
papa en (huis)man,
een fulltime betaalde baan,
52 uitdagingen,
een halftime vrijwilligersbaan,
daily-blogger,
en ja … ik ben ook niet meer zo jong als dat ik er uit zie!

De bedoeling was, dat deze eieren -die horen bij het paasontbijt op school- werden meegegeven aan een aantal kinderen om thuis te laten koken. En dát ben ik dus in de waan van de dag vergeten. Tja … en dan zit er niets anders op, dan zelf aan de slag te gaan.

Het eerste en makkelijkste deel van de missie zit erop. De eitjes zijn veilig aangekomen in Vlaardingen en keurig hard gekookt. Ik heb ze zelfs laten schrikken in een koud dompelbadje. Maar het moeilijkste komt nog … morgenochtend wil ik namelijk met windkracht 11 naar school fietsen, met een rugtas vol met eieren. Ik hoop niet, dat ik door de storm onderuit ga en de kinderen vervolgens ‘windeieren’ moet voorschotelen.

groet, Wilco