Mijn 52 uitdagingen gaan deze week opnieuw de ether in. Bij het terugluisteren van het vorige radio interview, kwam ik erachter hoe vaak ik ‘uhh‘ zeg en hoe snel ik daadwerkelijk praat. Dat bezorgde me een dubbel gevoel. Enerzijds vulde het me met trots, omdat ik weet dat ik nóg sneller denk, dan dat ik praat. Anderzijds lukte het me niet om zonder schaamrood op de wangen, naar mijn eigen gebrabbel te luisteren. Dat vroeg om een stevige reflectie en een dito aanpak.

Mijn ouders hebben hun best gedaan om me Katholiek op te voeden. Dat heeft in ieder geval tot een drietal resultaten geleid. Op de eerste plaats ken ik het ‘Onze Lieve Vader’ en het ‘Wees Gegroet Maria’. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen, dat het een tijdje geduurd heeft, voor ik door had dat men zei: ‘bid voor ons, zondaars’. De enige momenten namelijk, dat er in mijn jeugd hardop gebeden werd, was als we op zondag bij opa en oma kip gingen eten. Door dát gegeven was ik er heilig van overtuigd, dat men prevelde: ‘bid voor ons, zondags’.

Op de tweede plaats weet ik door mijn Katholieke opvoeding, dat ik met een duidelijke biecht en een paar welgemeende ‘Wees Gegroetjes’ van alle zonden verlost kan zijn. Altijd handig, lijkt mij! Ten slotte ben ik op de hoogte van het bestaan van de ‘Nonnen in Vught’. Als je iets snel wil leren, dan moet je bij hen zijn. Dus heb ik een via Ideal een slordige 4000 Euro overgemaakt naar Brabant. Een kwart daarvan was voor de online cursus: ‘Geen, ja, geen nee, geen uhh’, de rest bedoeld als aflaat voor toekomstige zonden en misstappen. Zo kan ik er weer even tegen.

Met een zeker gevoel stapte ik daarom afgelopen donderdag in de studio van Omroep Vlaardingen, voor het tweede diepte interview over mijn challenges voor Right To Play. Een kleine tien minuten kreeg ik de tijd om te vertellen over mijn belevenissen van de afgelopen maand. Ik was ervan overtuigd … echt van overtuigd dat het stukken beter ging. Totdat ik gisteren het MP3’tje mocht ontvangen en afluisterde. Na de eerste volzin had ik al een keer of vier ‘uhh’ gezegd en binnen een paar minuten ratelde ik weer als een sneltrein.

Het duurde zeker tien ‘Wees Gegroetjes’, alvorens mijn vloeksalvo was gecompenseerd. Ik denk, dat ik mijn geld ga terugeisen bij die nonnen. Maar de Katholieke mentaliteit een klein beetje kennende, vermoed ik dat het geld al is opgegaan aan één of ander twijfelachtig en bourgondisch verkleedfestijn. Ik wil deze blog daarom afsluiten met een gebed en hopen op een wonder.

Wees gegroet, Maria, vol van genade,
de Heer is met U,
kunt u ervoor zorgen dat ik m’n geld terugkrijg,
of anders dat ik minder ‘uhh’ zeg,
Heilige Maria, moeder van God,
Stem in de ether af op Omroep Vlaardingen,
Vanaf vrijdag tussen 17 en 18 uur.
En ontvangt u dat boven niet,
Luister dan hier en wees genadig,
Amen.

(Wees ge)groet, Wilco

P.S.
Niet alles in dit blogje berust op de waarheid, maar ik heb al gebiecht … dus het is oké.